Maar ik moet nog door, nog even dit afmaken en dan nog dat, en ook iets regelen, voorbereiden en afstemmen...maar ik kan het niet allemaal, ik kan niet altijd 'aan' staan of toch wel?!
Herken je dit? Je gaat door, je hebt zo veel te doen, je bent enthousiast over je werk, maar je wil er ook voor je gezin zijn en natuurlijk iets lekkers bakken, gedag zeggen aan de buurvrouw, even bijpraten met een vriendin is ook leuk, niet vergeten een rondje te fietsen om jouw hoofd te legen en te bewegen, en nog een stuk krant/nieuws/social media....en dan ben je daar. Je voelt dat het te veel is geweest. Jouw lichaam geeft het aan. Je hebt geen 'nee' gezegd, maar jouw lichaam doet het voor jou. Je voelt uitgeput of je bent geïrriteerd of voelt je boos of denk je gewoon 'ik ben er klaar mee' en kan je niets meer.
Het is niet makkelijk. Ik snap het. Het overkomt mij ook nog steeds. Het was schoolvakantie, ik dacht op eens, nu kunnen we het allemaal doen: nieuwe inrichting voor de kamer van mijn dochter, een grote boodschap om alle voorraden aan te vullen, naar de dierentuin samen, lekker uitwaaien bij de zee...allemaal gedaan...en het bleek toch te veel te zijn....En dan heb ik het losgelaten. De laatste dagen zat ik met mijn kopje thee, zonder verwachtingen van mijzelf. Ik heb alles losgelaten en echt binnengekeerd, en ook direkte aandacht aan de kinderen geven, maar vooral aan mijzelf. Ik heb eindelijk naar mijzelf geluisterd. Het was heerlijk. Mijn verbinding met mijzelf is gereset, is sterker weer en hersteld. Oh wat fijn!
Herken je dit soort situaties? Dat je te laat realiseert dat iets te veel is geweest, dat je te ver bent gegaan, dat je te veel wilde doen? Je hoeft niet altijd 'aan' staan. Je mag je terugtrekken, je mag loslaten, je mag minder doen, je mag jezelf voelen, je mag lief zijn tegen jezelf!